Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to overlay

  • 1 in-aurō

        in-aurō —, ātus, āre,     to overlay with gold.— Fig., to gild, enrich: a Caesare inaurari: ut te liquidus fortunae rivus inauret, H.

    Latin-English dictionary > in-aurō

  • 2 in-dūcō

        in-dūcō dūxī    (indūxtī for indūxīstī, T.), ductus, ere, to lead in, bring in, introduce, conduct, lead up, bring forward: metuens induceris (i. e. in domum), H.: legionis principes (sc. in urbem), L.: turmas inducit Asilas, heads, V.: hostīs in curiam: cohortem in medios hostīs, S.: principes in cornua, lead against, L.: mensorem arvis (i. e. in arva), V. —To bring forward, exhibit, represent: a me gladiatorum par inducitur: fabula quem miserum vixisse Inducit, H.—To put on, clothe: tunicam in lacertos: manibus caestūs, V.: tunicāque inducitur artūs, V.—To draw over, spread over, overlay, overspread: super lateres coria, Cs.: ubi suos Aurora induxerat ortūs, V.: pontem, Cu.: pulvis velut nube inductā, etc., L.: Inducto pallore, i. e. turning pale, O.: varias plumas, H.: terris Umbras, H.: humanam membris formam, O.: scuta pellibus, cover, Cs.: fontīs umbrā, V.: fontibus umbras, V.: (victima) inducta cornibus aurum, O. —Of words in a wax tablet, to smooth over, strike out, erase: nomina: senatūs consultum, repeal: ut induceretur locatio, be cancelled.—Fig., to bring in, introduce: thiasos Bacchi, V.: morem iudiciorum in rem p.: pecuniam in rationem, set down in the account: ager ingenti pecuniā vobis inducetur, will be charged.—In speaking, to introduce, represent, describe: Gyges inducitur a Platone: Tiresiam: consuetudinem.—To move, excite, persuade, induce, mislead, seduce: emptorem, H.: animum in spem: animum ad meretricem, T.: pretio inductus, V.: promissis aliquem: Carthaginiensīs ad bellum, N.: quem, ut mentiatur, inducere possum.—In the phrase, in animum inducere, to persuade oneself, resolve, determine, conclude: nemo alteri concedere in animum inducebat, L.: postremo Caesar in animum induxerat, laborare, had determined, S.: consules ut pronuntiarent, in animum inducere, L.—In the phrase, animum inducere, to bring one's mind, resolve, conclude, suppose, imagine: id quod animum induxerat paulisper non tenuit: animum inducere, contra ea dicere: cantare, H.: qui huic adsentari animum induxeris, T.: inducere animum, ut oblivisceretur, etc.—To entrap, ensnare, deluds: socios.

    Latin-English dictionary > in-dūcō

  • 3 linō

        linō lēvī, litus, ere    [LI-], to daub, besmear, anoint, spread, rub over: cerā Spiramenta, V.: spicula vipereo felle, O.: Sabinum quod ego ipse testā Conditum levi (sc. pice), sealed with pitch, H.: dolia, Iu.: plurima cerno, digna lini, i. e. that deserve erasure, O.: paribus lita corpora guttis, adorned at regular intervals, V.— To bedaub, bemire: ora luto, O.: carmine foedo Splendida facta, degrade, H.
    * * *
    linere, levi, litus V TRANS
    smear, plaster (with); seal (wine jar); erase/rub over; befoul; cover/overlay

    Latin-English dictionary > linō

  • 4 auro

    aurare, auravi, auratus V TRANS
    gild, overlay with gold

    Latin-English dictionary > auro

  • 5 lineo

    linere, linui, linitus V TRANS
    smear, plaster (with); seal (wine jar); erase/rub over; befoul; cover/overlay

    Latin-English dictionary > lineo

  • 6 linio

    linire, linivi, linitus V TRANS
    smear, plaster (with); seal (wine jar); erase/rub over; befoul; cover/overlay

    Latin-English dictionary > linio

  • 7 perfundo

    perfundere, perfudi, perfusus V
    pour over/through, wet, flood, bathe; overspread, coat, overlay; imbue

    Latin-English dictionary > perfundo

  • 8 auro

    auro, āre, v. a. [aurum], to overlay with gold, to gild: a metallorum quoque nominibus solent nasci verba, ut ab auro auro, auras;

    ab aere aero, aeras, unde aeratus et auratus, etc.,

    Prisc. p. 828 P.—As finite verb only in one (doubtful) example in Tert. Coron. Mil. 12.—But very freq. aurā-tus, a, um, P. a.
    A.
    Furnished, overlaid, or ornamented with gold, gilded, gilt: auratus aries Colchorum, Enn. ap. Cic. Or. 49, 163:

    aurata metalla,

    metals rich in gold, Lucr. 6, 811:

    tecta,

    id. 2, 28, and Cic. Part. Or. 6, 3:

    tempora,

    covered with a golden helmet, Verg. A. 12, 536:

    lacerti,

    Prop. 4, 12, 57: sinus, ornamented with a golden buckle, clasp, pin, etc., Ov. F. 2, 310:

    vestes,

    id. M. 8. 448:

    amictus,

    id. ib. 14, 263: stolae, * Vulg. 2 Macc. 5, 2:

    milites,

    with golden shields, Liv. 9, 40, 3 al. — Comp.:

    auratior hostia,

    Tert. Idol. 6 fin.
    B.
    Of gold, golden:

    pellis,

    Cat. 64, 5; Ov. M. 1, 470:

    monilia,

    id. ib. 5, 52; cf.:

    regum auratis circumdata colla catenis,

    Prop. 2, 1, 33:

    lyra,

    id. 4, 2, 14; Ov. M. 8, 15 al.—
    C.
    Gold-colored:

    gemma nunc sanguineis, nunc auratis guttis,

    Plin. 37, 10, 66, § 179.—Hence, subst.: aurāta, ae, f. ( ōrāta, Paul. ex Fest. pp. 182 sq. Müll.; cf. aurum init.; Schneid. Gr. 1, p. 59), a fish, the gilt-bream: Sparus aurata, Linn.; Cels. 2. 18; 2, 28; Plin. 9, 16, 25, § 58; Mart. 13, 90.

    Lewis & Short latin dictionary > auro

  • 9 cero

    cēro, āvi, ātum, 1, v. a. [cera], to cover, overlay, or smear with wax, to wax:

    dolia,

    Col. 12, 52, 15.—More freq. in part. pass.:

    cerata tabula,

    Plaut. As. 4, 1, 18: tabella, * Cic. Div. in Caecil. 7, 24; cf. Dig. 32, 52: pennae, * Hor. C. 4, 2, 2:

    taedae,

    Ov. H. 7, 23:

    rates,

    id. ib. 5, 42; cf.

    puppes,

    id. R. Am. 447.

    Lewis & Short latin dictionary > cero

  • 10 imbracteo

    imbractĕo ( inbr-), no perf., ātum, 1, v. a. [in-bracteo], to overlay with leafmetal (late Lat.):

    statuas auro imbracteari,

    be gilded over, Amm. 14, 6:

    aereum opus auro,

    id. 17, 4:

    corpora solida,

    id. 25, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > imbracteo

  • 11 inargentatus

    ĭn-argento, āvi, ātum, 1, v. a. [in-argentum], to overlay with silver, to silver:

    aes,

    Paul. Sent. 5, 25, 5. — Mostly Part.: ĭnargentātus, a, um, overlaid with silver, silvered over (post-Aug.):

    lamina aerea,

    Plin. 21, 2, 3, § 5:

    lecti,

    Dig. 33, 10, 3 praef. § 3.

    Lewis & Short latin dictionary > inargentatus

  • 12 inargento

    ĭn-argento, āvi, ātum, 1, v. a. [in-argentum], to overlay with silver, to silver:

    aes,

    Paul. Sent. 5, 25, 5. — Mostly Part.: ĭnargentātus, a, um, overlaid with silver, silvered over (post-Aug.):

    lamina aerea,

    Plin. 21, 2, 3, § 5:

    lecti,

    Dig. 33, 10, 3 praef. § 3.

    Lewis & Short latin dictionary > inargento

  • 13 inauro

    ĭn-auro, āvi, ātum, 1, v. a., to cover or overlay with gold, to gild (class.; most freq. in the part. perf.).
    I.
    Lit.:

    tegulas aereas,

    Plin. 33, 3, 18, § 57; Vitr. 7, 8:

    maurata statua,

    Cic. Verr. 2, 2, 21, § 50:

    columna extrinsecus,

    id. Div. 1, 24, 48:

    Romulus (i. e. statua Romuli),

    id. Cat. 3, 8, 19:

    palla,

    Auct. Her. 4, 47, 60:

    vestis,

    i. e. inwrought with gold, Ov. M. Fac. 18.—
    II.
    Trop., to gild, i. e. to make rich:

    puto, te malle a Caesare consuli quam inaurari,

    Cic. Fam. 7, 13, 1:

    ut te Confestim liquidus fortunae rivus inauret,

    Hor. Ep. 1, 12, 9.— Hence. ĭnaurātus, a, um, P. a., gilded, golden:

    quis radat inaurati femur Herculis,

    Juv. 13, 151.— Comp.:

    omni patagio inauratior pavo,

    Tert. Pall. 3 init.

    Lewis & Short latin dictionary > inauro

  • 14 inbracteo

    imbractĕo ( inbr-), no perf., ātum, 1, v. a. [in-bracteo], to overlay with leafmetal (late Lat.):

    statuas auro imbracteari,

    be gilded over, Amm. 14, 6:

    aereum opus auro,

    id. 17, 4:

    corpora solida,

    id. 25, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > inbracteo

  • 15 induco

    in-dūco, xi, ctum, 3 ( imp. induce for induc, Varr. R. R. 3, 2, 18;

    induxti for induxisti,

    Ter. And. 5, 3, 12;

    induxis for induxeris,

    Plaut. Capt. 1, 2, 46), v. a. [in-duco], to lead, bring, or conduct into a place; to lead or bring in (class.); constr. with in and acc., dat., acc. only, or absol.
    I.
    Lit.
    (α).
    With in and acc.:

    oves et armenta in rura,

    Varr. R. R. 1, 2, 12:

    aliquem in viam,

    id. ib. 3, 2, 18:

    exercitum in Macedoniam,

    Liv. 31, 28, 2:

    cohortem praetoriam in medios hostes,

    Sall. C. 60, 5:

    principes in cornua inducit,

    leads against, Liv. 30, 34, 11; so,

    Hannibal elephantos in primam aciem induci jussit,

    id. 27, 14, 6:

    in dextrum cornu elephantos,

    id. 44, 41, 3; Caes. B. C. 3, 112 al. —
    (β).
    With dat. (mostly poet. and rare):

    age, moenibus induc,

    Stat. Th. 12, 326:

    fossā mare urbi,

    Suet. Ner. 16. —
    (γ).
    With acc. only:

    princeps turmas inducit Asilas,

    Verg. A. 11, 620:

    inducunt venti nubilum,

    Plin. Ep. 2, 17, 7.—
    (δ).
    Absol.:

    eā (portā) secundae legionis principes hastatosque inducit (sc. in urbem),

    Liv. 34, 15, 6.—
    B.
    In partic.
    1.
    To bring forward, exhibit, represent in the circus or on the stage:

    a me autem gladiatorum par nobilissimum inducitur,

    Cic. Opt. Gen. Or. 6, 17; so,

    aliquem,

    Suet. Calig. 27 fin.:

    elephantos in circum,

    Plin. 8, 6, 6, § 17:

    inducta est et Afranii Togata, quae Incendium inscribitur,

    Suet. Ner. 11; id. Claud. 34; 45; id. Tib. 42; cf.:

    pater ille, Terenti fabula quem miserum vixisse Inducit,

    Hor. S. 1, 2, 22.—
    2.
    To bring into or before a court (post-Aug.):

    inducta teste in senatu,

    Suet. Claud. 40:

    Firminus inductus in senatum,

    Plin. Ep. 2, 12, 2:

    majestatis reos in curiam,

    Suet. Dom. 11.—
    3.
    To bring home, take into one ' s family:

    carasque toris inducere Thressas,

    Val. Fl. 2, 132:

    intra undecim dies quam illi novercam amore captus induxerat,

    Plin. Ep. 6, 33, 2. —
    C.
    Transf.
    1.
    To put on articles of dress:

    si sibi calceus perperam induceretur,

    Suet. Aug. 92:

    umeros albenti amictu,

    Stat. S. 5, 2, 67:

    togam super membra,

    Luc. 2, 387. —With Gr. acc.:

    tunicāque inducitur artus,

    Verg. A. 8, 457. —
    2.
    To draw over, spread over, to overlay, overspread:

    postes pice,

    Plaut. Most. 3, 2, 142; Vitr. 7, 3:

    colorem picturae,

    i. e. to varnish, Plin. 35, 10, 36, § 102:

    parieti ceram liquefactam,

    id. 33, 7, 40, § 122:

    cuti nitorem,

    id. 24, 8, 33, § 49:

    varias plumas,

    Hor. A. P. 2:

    humanam membris formam,

    Ov. M. 7, 642:

    omnibus viris magnitudine sua inducturus caliginem,

    to overspread with darkness, to darken, obscure, Vell. 2, 36, 1:

    pontem,

    to throw a bridge across, Curt. 5, 5:

    scuta ex cortice facta pellibus,

    to cover, Caes. B. G. 2, 33:

    coria super lateres,

    id. B. C. 2, 10:

    pulvis velut nube inducta omnia inpleverat,

    Liv. 1, 29, 4:

    sed quae mutatis inducitur tot medicaminibus,

    Juv. 6, 471.— With Gr. acc.:

    (victima) inducta cornibus aurum,

    Ov. M. 7, 161; 10, 271.—
    3.
    To level the ground by filling up:

    ita inducto solo, ut nulla vestigia exstent,

    Plin. 2, 80, 82, § 194; hence, to strike out, erase, i. e. to level the wax in writing by drawing over it the broad end of the style:

    nomina jam facta sunt: sed vel induci, vel mutari possunt,

    Cic. Att. 13, 14, 2:

    senatus consultum,

    id. ib. 1, 20, 4.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to bring into, introduce:

    seditionem atque discordiam in civitatem,

    Cic. Off. 1, 25, 85:

    aliquid in nostros mores,

    id. de Or. 2, 28, 121: set magna pars morem hunc induxerunt, Plaut. Most. 1, 2, 34:

    morem novorum judiciorum in rem publicam,

    Cic. Rab. Post. 4, 9; Plin. Ep. 2, 16, 9; Lact. Mort. Pers. 38, 4:

    novum verbum in linguam Latinam,

    Cic. Phil. 13, 19, 43:

    pecuniam in rationem,

    to bring into, set down in an account, id. Verr. 2, 1, 41, § 106: agrum alicui pecunia ingenti, to charge in an account, id. Agr. 2, 26, 70:

    exemplum,

    Plin. Pan. 6, 2.—
    2.
    To establish:

    sublato judicum nomine potestas regalis inducta est,

    Lact. 4, 10, 15:

    quia nondum haec consuetudo erat inducta,

    Sen. Contr. 5 praef. §

    4: vetus disciplina deserta, nova inducta,

    Vell. 2, 1, 1.—
    B.
    In partic.
    1.
    To bring in, introduce in speaking or writing (an expression borrowed from the stage):

    hinc ille Gyges inducitur a Platone,

    Cic. Off. 3, 9, 38:

    gravem personam,

    id. Cael. 15, 35:

    Tiresiam deplorantem caecitatem suam,

    id. Tusc. 5, 39, 115.—Of conversation, to introduce:

    puero me hic sermo inducitur,

    Cic. Att. 13, 19, 4:

    hanc rationem Epicurus induxit,

    id. Fat. 10:

    consuetudinem,

    id. Cael. 23, 58:

    dubitationem,

    Tac. A. 1, 7.—
    2.
    To lead to or into; to move, excite, persuade; to mislead, seduce; constr. with in, with acc. or ad, with ut or inf.:

    amici jacentem animum excitare, et inducere in spem cogitationemque meliorem,

    Cic. Lael. 15, 59; so,

    aliquem in spem,

    id. Off. 2, 15, 53:

    in rem utilem,

    id. Inv. 1, 2, 2; cf. id. Q. Fr. 3, 4:

    in errorem,

    id. Off. 3, 13, 55:

    animum ad aliquid,

    Ter. Hec. 4, 4, 67:

    aliquem pretio, gratia, spe, promissis (ad parricidium),

    to mislead, Cic. Rosc. Am. 28, 16:

    multos in peccatum,

    to seduce, Auct. Her. 2, 19, 29:

    ad maleficium,

    id. 2, 2, 3:

    ad misericordiam, ad pudendum, ad pigendum,

    to move, excite, Cic. Brut. 50, 188:

    Carthaginienses ad bellum,

    Nep. Hann. 8:

    ad credendum,

    id. Con. 3:

    vide, quo me inducas,

    Ter. And. 2, 3, 25:

    in quos (affectus) inducendus est judex,

    Quint. 11, 3, 58.—With ut:

    aliquem, ut mentiatur,

    Cic. Rosc. Com. 16, 46.—With inf.:

    consulem promissis, sententiam promere,

    Tac. A. 12, 9.—
    b.
    Animum or in animum, to bring one ' s mind to, to resolve, determine; to suppose, imagine:

    id quod animum induxerat paulisper non tenuit,

    Cic. Att. 7, 3, 8. — With inf. or object-clause:

    animum inducere, contra ea quae a me disputantur de divinatione, dicere,

    Cic. Div. 1, 13, 22:

    opes contemnere,

    id. Tusc. 5, 10, 30:

    id me commissurum ne animum induxeris,

    Plaut. Trin. 3, 2, 78:

    in animum inducunt suum, Jovem se placare posse,

    id. Rud. prol. 22:

    ne tute incommodam rem, ut quaequest, in animum induces pati?

    Ter. Hec. 4, 2, 27:

    oro ut ne illis animum inducas credere,

    id. And. 5, 1, 15:

    qui huic animum assentari induxeris,

    id. Eun. 3, 2, 37:

    mea causa causam hanc justam esse animum inducite,

    id. Heaut. prol. 41; cf. id. Ad. 1, 1, 43:

    ut in animum induceret ad easdem venire epulas,

    Liv. 28, 18, 4; 1, 17, 4; 2, 18, 11:

    postremo Caesar in animum induxerat, laborare, vigilare,

    had determined, Sall. C. 54, 4:

    in animum, ejus vitam defendere,

    Cic. Sull. 30, 83; Ter. Heaut. 5, 4, 5.—With ut, ne, or quominus:

    inducere animum possum, ne aegre patiar,

    Plaut. As. 5, 1, 5:

    inducere animum, ut patrem esse sese, oblivisceretur,

    Cic. Rosc. Am. 19, 53:

    in animum, quo minus illi indicarem,

    Plin. Ep. 9, 13, 6:

    quod consules in senatu ut pronuntiarent, in animum inducere non possent,

    Liv. 27, 9, 9; 2, 5, 7; 39, 12, 3. —
    3.
    To delude, cajole, deceive:

    hic eos, quibus erat ignotus, decepit, fefellit, induxit,

    Cic. Pis. 1, 1:

    socios induxit, decepit, destituit,

    id. Rosc. Am. 40, 117: semper, ut inducar, blandos offers mihi vultus Tib. 1, 6, 1.—
    4.
    To do any thing to one (post-class.):

    injuriam adversus liberos suos testamento,

    Dig. 5, 2, 4.— Hence, in-ductus, a, um, P. a., introduced, foreign, strange (post-Aug. and rare):

    insiticius et inductus sermo (opp. patrius),

    Plin. Ep. 4, 3 fin.; so,

    nihil inductum et quasi devium loquimur,

    id. ib. 5, 6, 44:

    arcessita et inducta,

    id. ib. 3, 18, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > induco

  • 16 lino

    lĭno, lēvi (līvi), lĭtum, 3, and lĭnĭo, īvi, ītum. 4 (contr. form of the inf. perf. lisse for livisse. Spart. Hadr. 4: perf. livi, Cato, R. R. 69; Col. 12, 50, 17:

    levi,

    Hor. C. 1, 20, 3: lini for livi, acc. to Prisc. p. 898 P.), v. a. [Sanscr. root li-, to let go, pour; Gr. lib-, leibô; cf. Lat. libo; hence, littera, 2. limus], to daub, besmear, anoint, to spread or rub over.
    I.
    Lit.:

    cerā Spiramenta,

    Verg. G. 4, 39:

    spicula vipereo felle,

    Ov. P. 1, 2, 18:

    carmina linenda cedro,

    Hor. A. P. 331:

    Sabinum quod ego ipse testa Conditum levi (sc. pice),

    which I have sealed with pitch, id. C. 1, 20, 3; cf. Liv. 21, 8, 10 Drak. N. cr.:

    nam quis plura linit victuro dolia musto?

    Juv. 9, 58:

    picata opercula diligenter gypso linunt,

    Col. 12, 16, 5:

    faciem,

    Juv. 6, 481:

    sucis sagittas,

    Sen. Med. 711: cum relego, scripsisse pudet, qui plurima cerno, Me quoque, qui feci, judice digna lini, that deserve to be rubbed out, erased (because the writing on a tablet was rubbed out with the broad end of the style), Ov. P. 1, 5, 15.—In the form linio, īre:

    liquidā pice cum oleo linire,

    Col. 6, 17; Pall. 4, 10, 29; Plin. 17, 28, 47, § 266:

    tectoria luto cum liniuntur,

    Vitr. 7, 3 fin.
    2.
    To rub over something: linere medicamenta per corpora, Ov. Med. fac. 81.—
    B.
    Transf.
    1.
    To overlay, cover: tecta auro, Ov. Med. fac. 7; Mart. 9, 62, 4.—
    2.
    To bedaub, bemire:

    linit ora luto,

    Ov. F. 3, 760; Mart. 9, 22, 13.—
    II.
    Trop., to befoul:

    carmine foedo Splendida facta,

    Hor. Ep. 2, 1, 237.

    Lewis & Short latin dictionary > lino

  • 17 marmoro

    marmŏro, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to overlay or incrust with marble (post-Aug.; most freq. in part. perf.): palatio exornato hoc genere marmorandi, Lampr. Alex. Sev. 25:

    porticus marmorata,

    Petr. 77, 4:

    ingenti plaga marmorata dorso,

    i. e. paved with stones, Stat. S. 4, 3, 96.—
    II.
    To make a kind of plaster out of marble (ante-class., and only in part. perf.):

    tectorium marmoratum,

    Varr. R. R. 1, 57, 1.—Hence, mar-mŏrātum, i, n., a covering for walls or floors made of pounded marble and lime, Varr. R. R. 1, 59, 3; 3, 7, 3; Plin. 36, 23, 55, § 176.

    Lewis & Short latin dictionary > marmoro

  • 18 orata

    auro, āre, v. a. [aurum], to overlay with gold, to gild: a metallorum quoque nominibus solent nasci verba, ut ab auro auro, auras;

    ab aere aero, aeras, unde aeratus et auratus, etc.,

    Prisc. p. 828 P.—As finite verb only in one (doubtful) example in Tert. Coron. Mil. 12.—But very freq. aurā-tus, a, um, P. a.
    A.
    Furnished, overlaid, or ornamented with gold, gilded, gilt: auratus aries Colchorum, Enn. ap. Cic. Or. 49, 163:

    aurata metalla,

    metals rich in gold, Lucr. 6, 811:

    tecta,

    id. 2, 28, and Cic. Part. Or. 6, 3:

    tempora,

    covered with a golden helmet, Verg. A. 12, 536:

    lacerti,

    Prop. 4, 12, 57: sinus, ornamented with a golden buckle, clasp, pin, etc., Ov. F. 2, 310:

    vestes,

    id. M. 8. 448:

    amictus,

    id. ib. 14, 263: stolae, * Vulg. 2 Macc. 5, 2:

    milites,

    with golden shields, Liv. 9, 40, 3 al. — Comp.:

    auratior hostia,

    Tert. Idol. 6 fin.
    B.
    Of gold, golden:

    pellis,

    Cat. 64, 5; Ov. M. 1, 470:

    monilia,

    id. ib. 5, 52; cf.:

    regum auratis circumdata colla catenis,

    Prop. 2, 1, 33:

    lyra,

    id. 4, 2, 14; Ov. M. 8, 15 al.—
    C.
    Gold-colored:

    gemma nunc sanguineis, nunc auratis guttis,

    Plin. 37, 10, 66, § 179.—Hence, subst.: aurāta, ae, f. ( ōrāta, Paul. ex Fest. pp. 182 sq. Müll.; cf. aurum init.; Schneid. Gr. 1, p. 59), a fish, the gilt-bream: Sparus aurata, Linn.; Cels. 2. 18; 2, 28; Plin. 9, 16, 25, § 58; Mart. 13, 90.

    Lewis & Short latin dictionary > orata

  • 19 stagnantia

    1.
    stagno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [id.].
    I.
    Neutr.
    A.
    Lit., to form a pool of standing water, to stagnate, be stagnant (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; cf.

    redundo): stagnans Nilus,

    Verg. G. 4, 288:

    ubi mollius solum reperit (Indus) stagnat insulasque molitur,

    Curt. 8, 9, 7:

    nam flumen, quo latius fusum est, hoc placidius stagnat,

    id. 9, 2, 17:

    aquae stagnantes,

    id. 8, 13, 9:

    stagnantibus undis,

    Sil. 5, 95:

    Nili aquae, ubi evagatae stagnant,

    Plin. 13, 11, 22, § 71; 31, 3, 21, § 31:

    stagnante Pado,

    Luc. 4, 134.—
    B.
    Transf., of places which lie under water, to be overflowed or inundated: moenia oppidi stagnabant redundantibus cloacis, Sall. Fragm. ap. Non. 138, 7:

    paludibus orbis,

    Ov. M. 1, 324:

    ripae,

    Sil. 10, 89:

    terra caede,

    id. 6, 36:

    solum,

    Plin. 17, 26, 40, § 249:

    regna sanguine,

    Sil. 12, 43.— Subst.: stagnantĭa, ium, n., inundated places:

    terrae motus fervens in umidis, fluctuans in stagnantibus,

    Plin. 2, 80, 82, § 193.—
    II.
    Act.
    A.
    Lit., to cause to stand, to make stagnant:

    quo (bitumine) aqua omnis (Maris Mortui) stagnatur,

    Just. 36, 3, 7:

    Cecropio stagnata luto,

    Stat. S. 3, 20, 110.—
    B.
    Transf., to cover with water, to overflow, inundate a place:

    Tiberis plana Urbis stagnaverat,

    Tac. A. 1, 76:

    (loca) stagnata paludibus ument,

    Ov. M. 15, 269; Col. poët. 10, 11.
    2.
    stagno, āvi, ātum, 1, v. a. [stagnum = stannum; cf. stagneus, s. v. stanneus].
    I.
    Lit., to overlay or plate with stannum (post-class.), Plin. Val. 1, 31 med.; 3, 4 med.
    II.
    Trop., to make fast, strengthen, fortify:

    se adversus insidias,

    Just. 37, 2, 6:

    potionibus stagnata animalia,

    strengthened, invigorated, Veg. 1, 18 fin.; 3, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > stagnantia

  • 20 stagno

    1.
    stagno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [id.].
    I.
    Neutr.
    A.
    Lit., to form a pool of standing water, to stagnate, be stagnant (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; cf.

    redundo): stagnans Nilus,

    Verg. G. 4, 288:

    ubi mollius solum reperit (Indus) stagnat insulasque molitur,

    Curt. 8, 9, 7:

    nam flumen, quo latius fusum est, hoc placidius stagnat,

    id. 9, 2, 17:

    aquae stagnantes,

    id. 8, 13, 9:

    stagnantibus undis,

    Sil. 5, 95:

    Nili aquae, ubi evagatae stagnant,

    Plin. 13, 11, 22, § 71; 31, 3, 21, § 31:

    stagnante Pado,

    Luc. 4, 134.—
    B.
    Transf., of places which lie under water, to be overflowed or inundated: moenia oppidi stagnabant redundantibus cloacis, Sall. Fragm. ap. Non. 138, 7:

    paludibus orbis,

    Ov. M. 1, 324:

    ripae,

    Sil. 10, 89:

    terra caede,

    id. 6, 36:

    solum,

    Plin. 17, 26, 40, § 249:

    regna sanguine,

    Sil. 12, 43.— Subst.: stagnantĭa, ium, n., inundated places:

    terrae motus fervens in umidis, fluctuans in stagnantibus,

    Plin. 2, 80, 82, § 193.—
    II.
    Act.
    A.
    Lit., to cause to stand, to make stagnant:

    quo (bitumine) aqua omnis (Maris Mortui) stagnatur,

    Just. 36, 3, 7:

    Cecropio stagnata luto,

    Stat. S. 3, 20, 110.—
    B.
    Transf., to cover with water, to overflow, inundate a place:

    Tiberis plana Urbis stagnaverat,

    Tac. A. 1, 76:

    (loca) stagnata paludibus ument,

    Ov. M. 15, 269; Col. poët. 10, 11.
    2.
    stagno, āvi, ātum, 1, v. a. [stagnum = stannum; cf. stagneus, s. v. stanneus].
    I.
    Lit., to overlay or plate with stannum (post-class.), Plin. Val. 1, 31 med.; 3, 4 med.
    II.
    Trop., to make fast, strengthen, fortify:

    se adversus insidias,

    Just. 37, 2, 6:

    potionibus stagnata animalia,

    strengthened, invigorated, Veg. 1, 18 fin.; 3, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > stagno

См. также в других словарях:

  • Overlay — may refer to: Overlay architecture, term used to describe ‘event architecture’ and relates to the temporary elements that supplement existing buildings and infrastructure to enable the operation of major sporting events or festivals. Overlay… …   Wikipedia

  • Overlay architecture — Overlay is a term that is used to describe ‘event architecture’ and relates to the temporary elements that supplement existing buildings and infrastructure to enable the operation of major sporting events or festivals. These elements provide… …   Wikipedia

  • Overlay-Karte —   [engl. overlay board, video overlay board] (Video Overlay Karte), eine Steckkarte, mit der Videosignale auf einem Computermonitor wiedergegeben werden können. Da die Videosignale zusätzlich zu den normalen Bildsignalen an den Monitor geschickt… …   Universal-Lexikon

  • Overlay-Folie (Radar) — Overlay Folie (Stark vereinfachtes Bild) Radarschirm (Screen) auf einem Schif …   Deutsch Wikipedia

  • Overlay — bezeichnet einen Netzwerktyp, siehe Overlay Netzwerk eine Einlagefüllung zur Versorgung eines Zahns. Ähnlich wie ein Inlay, nur mit zusätzlicher Überkuppelung der Zahnaussenfläche. Techniken um Videos auf Computermonitoren anzeigen zu können,… …   Deutsch Wikipedia

  • Overlay-Datei —   [dt. »Überlagerungsdatei«], eine Datei, welche Programmcode oder Daten enthält, der bzw. die wegen der beschränkten Größe des Arbeitsspeichers nicht ständig in diesem gehalten werden können. Die gerade benötigten Bestandteile einer Overlay… …   Universal-Lexikon

  • overlay — Ⅰ. overlay UK US /ˌəʊvəˈleɪ/ verb [T] (overlaying, overlaid, overlaid) ► to cover something with a layer of something else: »Sticky tracing paper overlaid on street maps lets travelers chart their course again and again. overlay sth with sth »By… …   Financial and business terms

  • overlay — overlay, overlie 1. The addition of the prefix over makes both verbs transitive (i.e. take an object) and therefore they do not entirely correspond to the grammatical functions of lay and lie. The past tense and past participle of overlay is… …   Modern English usage

  • Overlay — O ver*lay , v. t. [imp. & p. p. {Overlaid}; p. pr. & vb. n. {Overlaying}.] 1. To lay, or spread, something over or across; hence, to cover; to overwhelm; to press excessively upon. [1913 Webster] When any country is overlaid by the multitude… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Overlay —   [dt. »Überlagerung«], ein Verfahren, bestimmte Bereiche des Arbeitsspeichers (z. B. Teile eines Programms oder einer Datei) geschlossen in eine Datei, eine sog. Overlay Datei, auszulagern.   Die Overlay Technik wurde ursprünglich entwickelt, um …   Universal-Lexikon

  • overlay — overlay, superpose, superimpose, appliqué can all mean to add one thing to another by placing the former upon or over the latter. Overlay usually implies covering with another material or substance, sometimes thinly (as with a wash, glaze, or… …   New Dictionary of Synonyms

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»